Kliknij tutaj --> 🥋 jak oduczyć dziecko oddychania przez usta

Od tej pory trzeba będzie radzić sobie bez smoczka. Eksperymentuj ze smoczkiem "kulinarnie". W tej metodzie chodzi o zniechęcenie dziecka do korzystania ze smoczka poprzez zamoczenie go w soku z cytryny, w musztardzie czy w soli. Kwaśny, ostry smak może skutecznie zniechęcić dziecko do ssania smoczka. Zaburzenie oddychania przez nos. Dziecko zaczyna oddychać tylko ustami, najpierw w nocy, a potem przez cały dzień. Dziecko chrapie we śnie. Słyszenie zmniejsza się. Przez długi czas tworzy się twarz "adenoidalna": wydłużony kształt, stale otwarte usta, zmniejszenie wielkości dolnej szczęki. Częste przeziębienia. Krótkotrwałe oddychanie przez usta nie jest powodem do niepokoju. Częstą przyczyną są infekcje bakteryjne lub wirusowe. Stan zapalny śluzówki nosa wiąże się ze zwiększoną ilością wytwarzanych wydzielin. Nieżyt nosa (katar) blokuje przewody nosowe, co uniemożliwia właściwy przepływ powietrza podczas oddychania. Aby oduczyć dziecko tego nawyku, można użyć następujących wskazówek: Zastosuj urozmaiconą rutynę przed snem, która pozbawi dziecko możliwości ssania kciuka. Można na przykład wprowadzić w tym czasie rytuały takie jak czytanie książek, słuchanie muzyki lub delikatne masowanie. Wysuwanie języka za zęby podczas mówienia może wynikać z współtowarzyszących wad lub chorób, takich jak: przerost trzeciego migdałka, alergie, częste infekcje dróg oddechowych – co powoduje, że dziecko nieprawidłowo oddycha (ustami zamiast nosem), język nie jest oparty o podniebienie, lecz wsunięty między zęby. Peur De Le Rencontrer En Vrai. Strona główna > Często zadawane pytania > Co robić, jeśli oddychasz przez usta? Jeśli suchość w ustach jest skutkiem oddychania przez usta, zwłaszcza w nocy, koniecznym będzie wyeliminowanie przyczyny tego zwyczaju (przez leczenie przewlekłego nieżytu nosa, na przykład). W takim wypadku pomocne może być zasięgnięcie opinii specjalisty - alergologa lub laryngologa. Inne pytania? Aby zadać konkretne pytanie, skontaktuj się z nami bezpośrednio... Chętnie pomożemy. Odwiedź naszą stronę Kontakt Nieprawidłowy sposób oddychania może powodować różne problemy zdrowotne. Oddychanie ustami już w dzieciństwie prowadzi do zmian w kościach twarzy. Jest przyczyną wad zgryzu, dysfunkcji stawu skroniowo – żuchwowego, seplenienia, bezdechu sennego, czy zmiany rysów twarzy. W efekcie twarz może być bardziej pociągła, płaska, żuchwa cofnięta, zęby stłoczone, a podniebienie zwężone. Dlatego tak ważna jest rola dentysty który dokona oceny zgryzu, wychwyci wszelkie nieprawidłowości rozwojowe, nieprawidłową relację zębów górnych i dolnych. Już w latach 60’tych grupa stomatologów przeprowadziła eksperyment, w ramach którego blokowano nosy młodych małpek silikonowymi zatyczkami. Rezultaty były zaskakujące. Zwierzętom wydłużyła się dolna część pyszczka, a zęby wyrosły bardzo krzywo. Już wtedy dało to silny dowód na to, że oddychanie przez usta powoduje deformacje twarzy, ale i nie tylko… W jaki sposób oddychanie przez usta powoduje deformacje twarzy, wady zgryzu i problemy zdrowotne? To z pozoru niewinne przyzwyczajenie skutkuje powikłaniami w wieku dorosłym: wadami zgryzu, bezdechem sennym, wadami wymowy, a nawet nieprawidłowym wzrostem struktur kostnych twarzy. Wśród amerykańskich stomatologów funkcjonuje określenie „mouth breather”, które opisuje osobę z takim otwartych ust wpływa na specyfikę rysów twarzy – zaburzone proporcje i asymetrię. Twarz staje się płaska, pociągła, kości policzkowe mniej wypukłe, opadają powieki, zmniejsza się napięcie dolnej części twarzy. Dolna warga opada, górna jest skrócona, zwęża się górny łuk zębowy i tworzy tzw. gotyckie podniebienie, cofa się to silny mięsień, gdy kilkaset razy napieramy nim na zęby podczas połykania, a dzieje się tak, ponieważ przy otwartej buzi język leży płasko na dnie jamy ustnej, pojawia się ryzyko przemieszczania zębów, ich wychylania, zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego, zgrzytania zębami. Może pojawić się dziąsłowy uśmiech oraz zaawansowane wady zgryzu. Poważne konsekwencje oddychania ustami – bezdech senny, problemy z układem krążenia ! Poza tym u wielu osób z powodu oddychania przez usta w dzieciństwie, zwężenia szczęki i dolnej pozycji języka pojawia się w kolejnych latach problem częściowej blokady dróg oddechowych. To powoduje chrapanie i bezdechy senne, które są groźne dla zdrowia i życia. Powodują one bowiem ryzyko chorób układu krążenia, zawałów serca oraz udarów mózgu. Poza tym podczas bezdechu sennego występuje szereg wahań w ciśnieniu krwi, wynikających ze zmian napędu oddechowego, który może niekorzystnie wpływać na czynność serca. To sprzyja niedokrwieniu i zaburzeniom rytmu serca. Osoba z problemem drożności dróg oddechowych podczas snu będzie więc niedotleniona. W codziennym funkcjonowaniu wpływa to również na pogorszenie jej jakości życia, ponieważ nie wysypia się, jest więc zmęczona i rozdrażniona, mniej skoncentrowana. Jak leczyć nieprawidłowe oddychanie ustami ? Rola stomatologa i innych specjalistów ! Oddychanie przez usta może mieć wiele różnych przyczyn. Pierwszym krokiem w wyeliminowaniu tej nieprawidłowej funkcji jest odpowiednia diagnoza. Istotną rolę w zapobieganiu, wczesnych badaniach kontrolnych oraz leczeniu pacjentów z zaburzeniami oddychania pełni stomatolog. Szczegółowe, kompleksowe badanie stomatologiczne i funkcjonalne oraz indywidualnie dostosowany plan leczenia są niezbędne w celu wdrożenia odpowiedniego leczenia. Dopiero na podstawie ustalenia właściwej przyczyny nieprawidłowego oddychania, można wdrożyć odpowiednie postępowanie. Lekarz nakierowuje wówczas rodzica na prawidłową ścieżkę terapeutyczną. Terapia odpowiednimi ćwiczeniami jest w stanie rozwiązać problem nawykowego oddychania buzią. Ćwiczenia muszą być wykonywane codziennie, a dziecko i rodzice bardzo świadomi problemu. Mały pacjent musi mieć wyjaśnione, dlaczego oddychanie ustami szkodzi i jak wpływa na twarz i zęby. Z kolei wady zgryzu rozwijające się na podłożu zwężonej szczęki leczone są aparatami ortodontycznymi. Podejście do problemu oddychania przez usta musi być szerokie, gdyż jest to problem złożony i skuteczność podjętego leczenia będzie tu zależeć od samego pacjenta, ale także od ścisłej współpracy wielu specjalistów. Ortrotropia Stomatologia ma ogromne możliwości badania stanu i funkcji górnych dróg oddechowych, z pomocą przychodzi tutaj również celem jest rozbudowanie szczęki i jamy ustnej w taki sposób, aby mogły one pomieścić wszystkie zęby bez konieczności ich usuwania. Ortotropia wpływa korzystnie nie tylko na samo uzębienie i zgryz, ale także przyczynia się do prawidłowego wzrostu twarzoczaszki oraz wyrobienia nawyku odpowiedniego spoczynkowego ułożenia szczęki, żuchwy i języka. Ortotropia jest uważana za metodę, która powinna stać się standardem leczenia ortodontycznego. Główną zaletą ortotropii jest jej wysoka skuteczność i osiąganie lepszych efektów terapeutycznych w porównaniu z innymi technikami korygowania wady zgryzu. Zastosowanie specjalnych ruchomych aparatów ortodontycznych stymuluje wzrost szczęki i żuchwy. Dodatkowo wymusza spoczynkowe ułożenie języka na podniebieniu oraz zamknięcie ust. Ważnym elementem ortotropii jest również przywrócenie prawidłowego połykania, żucia i oddychania (nosem, przy zwartych wargach). Dzięki temu zęby ustawiają się równo i poprawia się ogólny wygląd twarzy. Powodzenie ortotropii wymaga ścisłej współpracy lekarza stomatologa z dzieckiem i jego rodzicami. Ortotropia przyczynia się do prawidłowego wzrostu twarzoczaszki. Prowadzi to do poszerzenia się dróg oddechowych, a dziecko zaczyna oddychać wyłącznie nosem. Dzięki temu lepiej śpi i jest mniej podatne na infekcje gardła, ponieważ powietrze przechodzące przez jamę nosową jest ogrzewane i oczyszczane z drobnoustrojów. — W przypadku gdy dziecko nieprawidłowo oddycha, nie zmienimy tego w ciągu jednej wizyty. Jest to proces terapeutyczny, który może trwać wiele miesięcy, a nawet lat. Proces ten wymaga dużego zaangażowania przede wszystkim ze strony rodziców, którzy muszą dostosowywać się w domu do wskazówek specjalistów i motywować oraz pilnować do ich wykonywania przez dziecko. Taka terapia wprowadzona odpowiednio wcześnie może ustrzec dziecko przed poważnymi wadami zgryzu, nieestetycznym wyglądem, a nawet chorobami układu krążenia w życiu dorosłym . Niektórzy problem ten bagatelizują, pediatrzy jednak ostrzegają: oddychanie przez usta sprzyja infekcjom i może prowadzić do rozwoju chorób jamy ustnej. A to nie wszystkie dolegliwości, jakie mogą się rozwinąć, gdy dziecko nie oddycha przez nos. Konsekwencje tego nawyku można odczuwać przez całe życie. Zobacz film: "Kiedy rozpocząć trening czystości?" 1. Natura a nawyki Naturalne jest jedynie oddychanie przez nos przy zamkniętych ustach. Tylko w ten sposób wnikające do organizmu powietrze jest odpowiednio nawilżone i przefiltrowane. Oddychanie przez usta w przypadku dzieci często jest zachowaniem nawykowym. Jego wypracowaniu sprzyja ssanie kciuka i zbyt długie korzystanie ze smoczka. Ten sposób oddychania determinowany jest również przez różnego rodzaju choroby i dolegliwości, takie jak nieżyt nosa, przewlekłe przeziębienia, astma, przerośnięty migdałek gardłowy lub podniebienny, alergia. Nie bez znaczenia są również nieprawidłowości w budowie jamy ustnej: wrodzone zaburzenia rozwojowe (np. ankyloglosja – krótkie wędzidełko języka), deformacje szkieletowe (skrzywiona przegroda nosowa). Konsekwencje ssania kciuka (123RF) Gdy dziecko oddycha niemal tylko przez usta, dochodzi wówczas do zaburzenia równowagi mięśniowej w jamie ustnej (ust, policzków, języka). To z kolei prowadzi do problemów z mową, połykaniem i przeżuwaniem, negatywnie wpływając na prawidłowy rozwój dziecka. Noworodek od pierwszych dni życia przygotowany jest do oddychania nosem. Doskonale radzi sobie z równoczesnym ssaniem piersi i oddychaniem, w czym pomaga fizjologia – krtań w pierwszych miesiącach życia człowieka umiejscowiona jest wysoko. Gdy dziecko jest karmione naturalnie przez co najmniej rok, wówczas utrwala się fizjologiczny sposób oddychania. Czasem jednak proces ten jest zaburzony. To rodzi problemy, zwłaszcza że wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy z zagrożenia. Niektórzy traktują to jako niewinne przyzwyczajenie, a przecież może ono zaburzać prawidłowy rozwój dziecka, skutkując nawet powikłaniami w życiu dorosłym (bezdech senny, wady wymowy, nieprawidłowy wzrost struktur kostnych). 2. Niebezpieczny bezdech Szczególnie niebezpieczne u dzieci jest oddychanie przez usta nocą. Może to bowiem prowadzić do wielu poważnych zaburzeń, spowodować rozwój bezdechu sennego oraz zmiany poziomu tlenu i dwutlenku węgla w krwioobiegu. Gdy z kolei mózg jest niedotleniony, dojść może do osłabienia koncentracji i zdolności uczenia się, co przekłada się na problemy w szkole. W przypadku dorosłych bezdech senny może przyczynić się do problemów z pamięcią, rozwoju przewlekłego zmęczenia i dekoncentracji. Nieprawidłowy sposób oddychania może także przyczynić się do wykształcenia wadliwej postawy, co znacznie obciąża kręgosłup (ramiona są opadnięte, przygarbione, głowa pochylona jest do przodu). Wieloletnie oddychanie przez usta zaburza ponadto proporcje i symetrię, co w przyszłości stać się może źródłem kompleksów (opadające powieki, opadnięcie dolnej wargi, skrócenie wargi górnej, cofnięta żuchwa). Co powinno wzbudzić czujność rodziców? Przede wszystkim zaobserwowanie, że dziecko nieustannie ma otwarte usta, np. podczas oglądania telewizji lub zabawy. Problem ten powinno się zgłosić pediatrze, który skieruje kilkulatka do odpowiedniego specjalisty (laryngologa, stomatologa, ortodonty, logopedy lub alergologa). Kluczowe jednak jest znalezienie przyczyny problemu oraz oduczenie dziecka nieprawidłowych zachowań, np. ssania kciuka. W wielu przypadkach wyuczenia przez dziecko nawyku oddychania przez usta można było uniknąć. Prewencja w tym zakresie odgrywa bardzo istotną rolę. Co się na nią składa? Przede wszystkim odpowiednie żywienie dziecka. Gdy maluch zaczyna ząbkować, powinien powoli przyzwyczajać się do pokarmów stałych – uczyć się gryźć, przeżuwać, połykać. Jeszcze przed pierwszymi urodzinami powinno się przyzwyczajać niemowlę do picia z kubka. W tym okresie zaleca się również całkowitą rezygnację ze smoczka. Oddychanie jest czymś tak naturalnym, że mało kto poświęca mu choć chwilę uwagi. A przecież prawidłowość tego procesu wpływa na zdrowie i samopoczucie. Gdy pojawi się problem, nie wolno go zbagatelizować. Jest to niezwykle istotne w przypadku najmłodszych, ich organizmy są bowiem słabsze i nieustannie się rozwijają. polecamy Close your mouth and save your life! – czyli zamknij buzię i ocal swoje życie! Oddychanie dostarcza nam niezbędną ilość tlenu do komórek, jest więc uważane za najważniejszy z życiowych procesów. Nie wszyscy jednak zdają sobie sprawę również z tego, że sposób w jaki oddychamy jest kluczowy dla stanu zębów i twarzy. Większość dzieci oddycha przez usta z przyzwyczajenia. Rodzice nie powinni tego lekceważyć, ponieważ ten nawyk może powodować wiele poważnych dolegliwości. Nawyk oddychania ustami może mieć fatalne skutki dla zgryzu dziecka i nie tylko. Oddychając przez usta zamiast przez nos, zakłócamy równowagę mięśniową jamy ustnej i język zaczyna pracować w inny sposób, napierając przy tym na zęby. Ma to zasadniczy wpływ na to, jak dziecko mówi, przeżuwa, połyka jedzenie i jak rozwijają się u niego struktury kostne twarzy. Wzrasta również ryzyko wad zgryzu, np. tyłożuchwia, zgryzu otwartego lub krzyżowego, dysfunkcji stawu skroniowo- -żuchwowego, seplenienia, bezdechu sennego czy zmiany rysów twarzy! Przyczyny i skutki To jak oddychasz ma znaczenie nie tylko dla zdrowia zębów. Tlen jest niezbędny do życia, ale równie ważny jest sposób, w jaki oddychamy oraz szczególnie – jak oddychają dzieci. Jeśli maluch oddycha przez usta i nie robi tego okazjonalnie, to może to być zły prognostyk w kwestii jego zdrowia. Naturalny mechanizm to wdychanie i wydychanie powietrza przez nos oraz zamknięte usta. Niestety wiele osób, w tym bardzo często dzieci, ma odwrotny odruch. Przyczyn może być wiele. Na oddychanie przez usta mają wpływ przerośnięty migdałek gardłowy i/lub podniebienne, alergia, przewlekłe przeziębienia, nieżyt nosa, astma, skrzywiona przegroda nosowa, deformacje szkieletowe, a także ankyloglosja, wrodzone zaburzenie rozwojowe w jamie ustnej, które polega na tym, że zbyt krótkie wędzidełko języka ogranicza jego ruchomość. Kolejnym powodem może być także nawyk z dzieciństwa polegający na ssaniu kciuka lub zbyt długie używanie smoczka. Możemy wymienić następujące skutki oddychania przez usta Zęby – podczas oddychania przez usta język pracuje inaczej, nienaturalnie. Jest to silny mięsień, więc gdy dziennie kilkaset razy napieramy nim na zęby podczas połykania, narażamy swój zgryz na konsekwencje na przemieszczanie się zębów, ich wychylanie, zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego, zgrzytanie zębami. Rośnie ryzyko tzw. dziąsłowego uśmiechu oraz powstania wad zgryzu, często zaawansowanych takich jak zgryz otwarty, tyłozgryz, zgryz krzyżowy, – oddychanie ustami bezpośrednio przekłada się na większą suchość w jamie ustnej. Otwarte usta redukują produkcję śliny, która stanowi barierę dla bakterii, chroni nasze błony śluzowe oraz zęby. Na skutek suchości może wystąpić także tendencja do przerostu i stanów zapalnych dziąseł, próchnicy, a także nieprzyjemny zapach z ust, którego pacjenci często nie łączą ze sposobem, w jaki ortodontyczne – jeśli pacjent ma nawyk oddychania ustami, to leczenie ortodontyczne potrwa dłużej i może być bardziej skomplikowane. Przerwy pomiędzy zębami będą trudniejsze do wyrównania, zaś po zdjęciu aparatu zęby mogą utrzymywać się w niestabilnej pozycji. To z kolei może doprowadzić do nawrotu wady zgryzu i wznowienia terapii – u dzieci z takim nawykiem częściej dochodzi do wad wymowy, seplenienia, niezdolności do wymówienia „s” poprawnie. Ma to na wpływ trudność malucha z odzwyczajeniem się od nieprawidłowego odruchu przełykania, tzw. niemowlęcego, kiedy język oparty jest pomiędzy bezzębnymi wałami zębowymi. Dorosły natomiast to taki, w którym język podczas połykania opiera się o podniebienie, a szczęki są zwarte. Niemowlęcy typ połykania skutkuje przesuwaniem się języka do przodu w trakcie mówienia oraz i rozwój – jest większe prawdopodobieństwo, że nawyk ten wpłynie na specyfikę rysów twarzy dziecka – zaburzone proporcje i asymetrię, twarz będzie bardziej płaska, pociągła, kości policzkowe mniej wypukłe, opadające powieki i mniejsze napięcie dolnej części twarzy, opadnięcie dolnej wargi i skrócenie wargi górnej, zwężenie górnego łuku zębowego i podniebienia (np. tzw. podniebienie gotyckie), cofnięta żuchwa. Takie rysy twarzy, gdy dziecko dorośnie, nie będą postrzegane jako atrakcyjne i mogą stać się źródłem niedotlenienie – skoro dziecko oddycha ustami w dzień, to jest duże prawdopodobieństwo, że będzie też oddychało tak w nocy. Otwarte usta w kombinacji z niedrożnością dróg oddechowych mogą spowodować zaburzenia snu, bezdech senny oraz zmianę poziomu tlenu i dwutlenku węgla w krwioobiegu. Niedotlenienie mózgu może obniżać odporność, sprzyjać nadwadze, zaburzać pracę układu trawienia, a także zdolność uczenia się i koncentracji, przełożyć na kłopoty w szkole – może mieć to również związek z rozwojem ADD i ADHD. U dorosłych, jeśli oddychają ustami, braki tlenu przełożą się na przewlekłe zmęczenie, dekoncentrację, zamglenie umysłowe, problemy z pamięcią, wyższe ciśnienie czy nawet schorzenia kardiologiczne. Ucierpieć może nawet nasz kręgosłup, ponieważ oddychanie przez usta wpływa na nieprawidłową postawę – głowa przechylona jest do przodu, zaś ramiona przygarbione i opadnięte. Jak oduczyć dziecko oddychać przez usta? Zmiana przyzwyczajeń, które sięgają lat dziecięcych nie jest łatwa. Kluczowe jest zdiagnozowanie źródła problemu oraz oduczenie dziecka nieprawidłowych zachowań np. ssania kciuka czy używania smoczka, które mogą wyrobić w nim nawyk oddychania ustami i późniejsze tego skutki. Tzw. niemowlęce przełykanie z językiem wsuniętym pomiędzy dziąsła powinno zaniknąć do max. 2 roku życia. Wtedy smoczek i butelkę, jeśli dziecko już ząbkuje, płyny i papki powinno się zamienić na pokarmy stałe, które trzeba gryźć i przeżuwać, spożywać łyżką, a napoje pić z kubka. To język rzeźbi nasze podniebienie, nadaje mu odpowiedni kształt i stymuluje prawidłowy wzrost. Jeśli więc widzimy, że nasze kilkuletnie dziecko wciąż oddycha ustami, zabierzmy go do dentysty, który dokona oceny zgryzu, wychwyci wszelkie nieprawidłowości rozwojowe, nieprawidłową relację zębów górnych i dolnych. Interwencja we wczesnym stadium pozwala wyeliminować pogłębianie się wady zgryzu, a także rozwój innych patologii w przyszłości, które zamiast u ortodonty, mogą skończyć się u chirurga szczękowego Mały pacjent musi mieć też wyjaśnione, dlaczego oddychanie ustami szkodzi i jak wpływa na twarz i zęby. Podejście do problemu oddychania przez usta musi być szerokie, gdyż jest to problem złożony i skuteczność podjętego leczenia będzie tu zależeć od samego pacjenta, ale także od ścisłej współpracy wielu specjalistów. Wady zgryzu u dzieci i dorosłych – rodzaje, przyczyny, leczenie. Zakładanie aparatu ortodontycznego krok po kroku Wady zgryzu wymagają leczenia ortodontycznego, a czasem także zabiegu chirurgicznego. Pacjenci często nie zdają sobie sprawy z faktu, że wada zgryzu to nie tylko krzywe zęby, gdyż problem może występować również przy ich równym ułożeniu w łuku, objawiając się nieprawidłowością w obszarze znajdującym się między szczęką górną a żuchwą. Leczenie korygujące wady zgryzu przeprowadza lekarz ortodonta przy pomocy aparatów ortodontycznych. Ile kosztuje aparat ortodontyczny, czy ssanie kciuka może skrzywić zęby oraz jak istotne jest prawidłowe przełykanie w kontekście rozwoju wad zgryzu? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajduje się w niniejszym artykule. Wady zgryzu są jedną z najczęściej występujących i leczonych jednostek chorobowych jamy ustnej. Prawidłowy zgryz prezentuje ściśle określoną relację między zębami górnymi i dolnymi. Istnieją odpowiednie klasyfikacje, aby lekarz mógł poprawnie rozpoznać wadę i odpowiednio poprowadzić leczenie. Pacjenci zazwyczaj traktują wadę zgryzu jedynie jako aspekt estetyczny, podczas gdy „zły zgryz” ma kluczowe znaczenie nie tylko dla zdrowia jamy ustnej, ale także całego organizmu. Co to jest wada zgryzu i jak powstaje? Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiuje wadę zgryzu jako stan narządu żucia, który ogranicza czynność żucia i oddychania oraz jest odczuwany przez pacjenta jako upośledzenie i oszpecenie. Zaburzenie może być ograniczone tylko do zębów lub łuków zębowych i ich wzajemnych relacji. Przyczyn, które powodują wady zgryzu, jest wiele, a ustalenie ich jest równie istotne, jak samo leczenie. Wśród nich znajdują się czynniki genetyczne, takie jak dziedziczność i mutacje genowe, astma, reumatoidalne zapalenie stawów, krzywica, urazy, przetrwały typ połykania niemowlęcego, oddychanie przez usta oraz parafunkcje – szkodliwe nawyki ruchowe. Dziedziczna wada zgryzu może wynikać z dysproporcji między wielkością szczęki a wielkością zębów lub między wielkością a kształtem szczęki i żuchwy. Wada zgryzu klasy III, czyli przodozgryz, wykazuje ścisły związek z genetyką. Mutacje w genach mogą prowadzić do braków zawiązków, morfologicznie mniejszych lub nadliczbowych zębów. Reumatoidalne zapalenie stawów u dzieci do 16. roku życia może powodować zaburzenie wzrostu stawów skroniowo-żuchwowych, w efekcie dając tyłozgryz lub zgryz otwarty. Astma predysponuje do wydłużania i pogłębiania podniebienia z powodu przewlekłego stosowania inhalatora z kortykosteroidami. Krzywica lub osteomalacja skutkuje zmniejszeniem wszystkich wymiarów szczęki i żuchwy. Urazy w okresie dziecięcym, które skierowane były na bródkę, mogły uszkodzić stawy skroniowo-żuchwowe, a tym samym upośledzić wzrost, powodować asymetrię żuchwy i zgryz otwarty. Parafunkcje to obszerny obszar dyskusji, dlatego bardzo istotne jest opisanie, jakie wady zgryzu są efektem szkodliwych nawyków. Ssanie kciuka lub przedmiotów, utrzymujące się powyżej 2. roku życia, skutkują sporymi odkształceniami kości, w efekcie dając zgryz otwarty, tyłozgryz, zgryz głęboki lub krzyżowy częściowy. Oddychanie przez usta może powodować powstawanie zgryzu krzyżowego bocznego ze stłoczeniem zębów górnych przednich. Szkodliwy dla wzrostu szczęki jest także przetrwały niemowlęcy typ przełykania, który predysponuje do zgryzu otwartego. Rodzaje wad zgryzu Wady zgryzu rozwijają się w trzech płaszczyznach. Wyróżnia się wady poprzeczne, pionowe i pośrodkowe: wady poprzeczne składa się zgryz krzyżowy przedni i boczny oraz zgryz przewieszony, wady przednio-tylne to tyłozgryz i przodozgryz, wady pionowe to zgryz otwarty i zgryz głęboki, Do rozpoznawania wad zgryzu służy klasyfikacja Angle`a i według niej lekarz kwalifikuje i leczy wady zgryzu u pacjenta w odpowiedni sposób. W prawidłowych warunkach zęby szczęki (zęby górne) są rozstawione szerzej i swoimi guzkami zewnętrznymi zachodzą na guzki zewnętrzne zębów żuchwy (zęby dolne). W zgryzie krzyżowym przynajmniej jeden ząb żuchwy zachodzi na ząb w szczęce, czyli odwrotnie niż w zgryzie prawidłowym. Wobec zgryzu przewieszonego nie stwierdza się odwrotnego zachodzenia zębów, natomiast rozrost szczęki lub niedorozwój żuchwy jest na tyle nadmierny, że zęby szczęki całkowicie pokrywają zęby dolne. Obie wady często dotyczą pojedynczych zębów, co nie ma większego znaczenia dla komfortu żucia. Wspomniany wcześniej tyłozgryz występuje wówczas, gdy zęby żuchwy cofnięte są względem prawidłowej relacji wobec szczęki. Nasilony wariant tylozgryzu to tyłożuchwie, wówczas u pacjenta obserwuje się zmiany szkieletowe: nasilony wzrost szczęki lub niewystarczająco rozwinięta żuchwa. Z kolei przodozgryz jest odwrotnością tyłozgryzu, zatem zęby żuchwy przesunięte są do przodu względem górnych. Ta wada także może mieć swój wariant szkieletowy, tj. przodożuchwie. Obie wady szkieletowe mają często tło genetyczne i do sukcesu terapeutycznego konieczna jest operacja chirurgiczna. Wadą pionową jest między innymi zgryz otwarty, który można rozpoznać wtedy, gdy część zębów szczęki nie styka się z zębami żuchwy podczas ich zwierania. Wobec tej nieprawidłowości wygląd zewnętrzny odzwierciedla wadę zgryzu, wydłużając odcinek wargowy i zaburzając tym samym naturalne proporcje twarzy. Zgryz głęboki występuje wtedy, gdy zęby górne zbyt mocno przykrywają zęby dolne, powodując skrócenie odcinka wargowego twarzy. Oprócz wspomnianych rodzajów wad zgryzu występują także nieprawidłowości zębowe, czyli stłoczenia zębów, szparowatość zębów, brak zawiązków zębowych, zęby zatrzymane oraz transpozycja zębów, które również kwalifikują się do leczenia ortodontycznego. Polecane dla Ciebie środki higieniczne, akcesoria zł akcesoria zł akcesoria zł środki higieniczne, akcesoria, nić zł Profilaktyka wad zgryzu – jak zapobiegać? Analizując przyczyny powstawania wad zgryzu, można wyciągnąć wniosek, że tylko niektóre z nich są możliwe do uniknięcia. Szczególną uwagę należy zatem poświęcić parafunkcjom, na które składają się nawyki, wykonywane często bezwiednie, takie jak: przedłużone ssanie smoczka, kciuka, przedmiotów, warg, policzków, obgryzanie paznokci, gryzienie przedmiotów, zgrzytanie zębami. Uświadomienie sobie posiadania parafunkcji, a następnie jej wyeliminowanie, to najprostsza profilaktyka wady zgryzu. Czujność należy także zachować podczas obserwacji swojego dziecka. Jeżeli rodzić zauważy przewlekłe oddychanie przez usta u dziecka, konieczne będzie poszerzenie diagnostyki i udanie się do lekarza laryngologa, żeby ustalić przyczyny utrudnionego oddychania przez nos. Pewną trudność może sprawić zaobserwowanie przez rodzica przetrwałego typu połykania u dziecka, dlatego warto udać się do gabinetu stomatologicznego, gdzie lekarz z pewnością zauważy tę nieprawidłowość podczas rutynowego badania. Należy przypomnieć, że wizyty w gabinecie stomatologicznym powinny odbywać się już od pojawienia się pierwszego ząbka. Dzieci w ciągu pierwszych lat życia połykają w sposób niemowlęcy, czyli w taki sposób, że język leży płasko w jamie ustnej, napiera na zęby lub wychodzi pomiędzy nie, a mięśnie ust napinają się. Jeżeli w odpowiednim momencie ten sposób połykania nie zostanie zastąpiony przez połykanie dojrzałe, czyli podczas którego język podnosi się do wałka dziąsłowego za górnymi zębami, szczęki są zwarte, a wargi nie zaciskają się, może wystąpić zgryz otwarty. Rodzice powinni zwrócić uwagę, czy przy połykaniu płyny nie wyciekają z jamy ustnej. Jeżeli potwierdzi się, że dziecko nadal połyka w sposób niemowlęcy, należy rozpocząć naukę połykania, prowadzoną przez specjalistę-logopedę, jednak podstawą do utrwalenia tej umiejętności jest codzienna praca w domu. Kształtowanie prawidłowego połykania polega na unoszeniu języka za górne zęby, nauki połykania śliny i płynów w sposób dojrzały. Odnosząc się do przedłużonego ssania smoczka, istotny jest czas, kiedy dziecko powinno się z nim rozstać. Około 6.–7. miesiąca życia naturalna potrzeba ssania ulega osłabieniu. Ssanie smoczka powyżej drugiego roku życia przekształca się w silny nawyk i negatywnie wpływa na rozwój zgryzu. Może powodować przedni zgryz otwarty, zwężenie szczęki i pogłębienie tyłozgryzu, a także sprzyja rozwojowi próchnicy i wad wymowy. Należy pamiętać, że ssanie smoczka jest lepsze od ssania kciuka, ponieważ anatomia kciuka znacznie odbiega od kształtu piersi, podczas gdy smoczek go imituje. Na rynku dostępne są także tzw. smoczki ortodontyczne, które wspomagają prawidłowy rozwój jamy ustnej niemowlaka. Dodatkowo taki nawyk dużo trudniej zlikwidować, zatem smoczek to nie zawsze zły pomysł, niemniej konieczne jest pożegnanie się z nim w odpowiednim momencie. Skuteczne metody leczenia wad zgryzu Leczenie ortodontyczne zazwyczaj zaczyna się w wieku 5.–6. lat. Wówczas ortodonta posiada precyzyjne możliwości oceny predyspozycji do wystąpienia wady zgryzu. W pierwszej kolejności przeprowadza się dokładny wywiad, podczas którego rodzic zobowiązany jest do udzielenia odpowiedzi dotyczącej przebiegu okresu noworodkowego, chorób wieku dziecięcego, urazów, alergii, nawyków oraz leczenia logopedycznego lub laryngologicznego. Badanie obejmuje ocenę symetrii twarzy, profilu i pracy stawów skroniowo-żuchwowych oraz ocenę stanu uzębienia, błony śluzowej jamy ustnej, dziąseł, wędzidełek warg i języka oraz ślinianek. Istotna jest również ruchomość języka, napięcie warg, sposób pobierania powietrza i połykania. Analiza zgryzu daje możliwość ustalenia rozpoznania, określenia konieczności badań dodatkowych oraz zaplanowania przyszłego leczenia ortodontycznego. Warto zauważyć, że w obliczu rozpoznania wady zgryzu lub nieprawidłowości zębowych nie ma możliwości samoistnej korekty wady, a wczesne rozpoczęcie leczenia umożliwia szybsze i skuteczniejsze przywrócenie prawidłowego zgryzu. Koszt aparatu uzależniona jest od wielu czynników, począwszy od najbardziej prozaicznych, takich jak miasto lub konkretny gabinet do rodzaju zastosowanych zamków. Cena stałego aparatu ortodontycznego to około 1500–2000 zł za jeden łuk w przypadku zamków metalowych, 2000–3000 zł za łuk przy zastosowaniu zamków estetycznych oraz nawet 6000 zł za aparat lingwalny, czyli przyklejony od strony językowej zębów, dzięki temu jest zupełnie niewidoczny. Do ceny leczenia należy doliczyć koszt wizyt kontrolnych, które wynoszą od 100 do 300 zł i odbywają się zazwyczaj raz w miesiącu. Leczenie wad zgryzu u dzieci polega na stosowaniu kolorowych aparatów ruchomych – wyjmowanych, które powinny być użytkowane przez kilka godzin w ciągu dnia i całą noc przez około 12–16 miesięcy. Aparat ortodontyczny u dzieci warto założyć przed ukończeniem 12. roku życia, ponieważ jest wówczas refundowany przez NFZ, i po tym okresie koszt wykonania aparatu ruchomego wynosi od 300 do 500 zł. Aparat ortodontyczny ruchomy powinien być rozkręcany przez rodzica zgodnie z harmonogramem, co jest warunkiem osiągnięcia zaplanowanego efektu leczenia. Niektórych szkodliwych nawyków można oduczyć się przy pomocy specjalnych płytek przedsionkowych, a do leczenia służą jednoszczękowe aparaty do rozszerzania łuków i przemieszczania zębów lub aparaty dwuszczękowe do zmiany nieprawidłowej relacji szczęki do żuchwy. W przypadku leczenia ortodontycznego dorosłych stosowane są aparaty ortodontyczne, służące do rozszerzenia łuków zębowych, np. Hyrax, a do szeregowania zębów służą zamki naklejane na zęby: metalowe lub kosmetyczne. Jak wygląda zakładanie aparatu ortodontycznego krok po kroku? Po pierwsze należy podkreślić, że założenie aparatu ortodontycznego jest możliwe jedynie wówczas, jeśli uprzednio wyleczono wszelkie ewentualne ubytki. Najczęściej lekarz ortodonta prosi także pacjenta o wykonanie RTG zębów (np. cefalometrycznego lub panoramicznego), żeby móc kompletnie ocenić ułożenie zębów. Mocowanie aparatu rozpoczyna się dokładnym oczyszczeniu zębów specjalnym płynem o kwaśny pH. Następnie na pierwsze zęby trzonowe cementowane („przytwierdzane") są pierścienie ortodontyczne. Jest to rodzaj metalowej obręczy wokół zęba. Kolejny krok to przyklejenie zamków do powierzchni wargowej pozostałych zębów. Wykorzystuje się w tym celu specjalny klej i lampę polimeryzacyjną. Zamki ortodontyczne posiadają szczelinę, w którą wprowadzany jest metalowy łuk, utrzymywany w szczelinie zazwyczaj dzięki ligaturom, znanym jako gumki. Gumki mogą być kolorowe lub bezbarwne. Nie ma to znaczenia w kontekście ich właściwości, a wybór wariantu to kwestia jedynie estetyczna. Po każdej wizycie, podczas której zmieniany jest łuk lub rozkręcana śruba, może pojawić się ból związany z przemieszczaniem zębów. Bywa, że pacjent przypadkowo zrzuca zamek, wtedy występuje konieczność przyspieszonej wizyty w celu przyklejenia zamka i analizy zaistniałego niepożądanego ruchu zęba. Początkowo po założeniu aparatu stałego, zamki ortodontyczne mogą kaleczyć błonę śluzową warg i policzków, tworząc bolesne afty. Wówczas pomocne są specjalne woski ortodontyczne do zaklejenia zamków i ochrony błony śluzowej warg. Najczęściej taki wosk można otrzymać od naszego ortodonty lub kupić w aptece lub sklepie internetowym. Higiena jamy ustnej podczas leczenia ortodontycznego W przypadku leczenia dzieci i dorosłych niezwykle ważnym elementem jest kwestia przetrzegania czystości zarówno jamy ustnej, jak i samego aparatu z użyciem produktów do higieny jamy ustnej z aparatem ortodontycznym. Chociaż korzystanie z nici dentystycznej w trakcie leczenia ortodontycznego wydaje się niemożliwe przez wzgląd na przylegający do zębów drut, tak przy odrobinie cierpliwości i precyzji, czyszczenie przestrzeni między zębami jest jednak możliwe. Dobrze jest kupić również tzw. szczoteczki/czyściki międzyzębowe, które z pewnością ułatwią mycie zębów w trudnodostępnych miejscach. Wybór szczoteczki do mycia zębów zależy od pacjenta. Nie ma konieczności rezygnowania ze szczoteczki elektrycznej lub sonicznej. Jedyne, o czym należy pamiętać, to że włókna takich urządzeń będą się szybciej zużywać. Jak często odbywają się wizyty kontrolne podczas leczenia ortodontycznego? Wizyty kontrolne odbywają się co 4.–8. tygodni podczas leczenia aparatem stałym oraz co 8.–10. tygodni z aparatem ruchomym. Ostatnim etapem leczenia jest stosowanie retencji, która gwarantuje utrzymanie uzyskanego efektu terapeutycznego. W przypadku leczenia dorosłych stosuje się wyjmowaną płytkę retencyjną lub naklejany retainer od strony językowej. Początkowo płytka powinna być noszona całodobowo przez około 4-5 tygodni, a przez kolejne 3 miesiące przez około 5 godzin dziennie i całą noc. Kolejne pół roku powinno stosować się płytkę na każdą noc, a po tym okresie co drugą noc. Nie należy zapominać o wizytach kontrolnych w gabinecie ortodontycznym na tym etapie leczenia, gdyż bez poprawnego leczenia retencyjnego efekty leczenia właściwego mogą zostać utracone. W przypadku leczenia i uzyskania ustawienia zębów w prawidłowym zgryzie u dzieci, jako retencję pacjent użytkuje dotychczasowy aparat tylko w nocy aż do czasu wymiany wszystkich zębów mlecznych na stałe. Warto zauważyć, że wady szkieletowe, których korekta polegała na zabiegu chirurgicznym, nie wymagają leczenia utrwalającego za pomocą retencji. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Jak powstaje nowotwór? Nowotwory to jedna z najgroźniejszych znanych chorób, która jest niestety bardzo powszechna i współcześnie znajduje się w ścisłej czołówce przyczyn śmierci. Warto zadać sobie pytanie: w jaki sposób rozpoczyna się proces powstawania nowotworu i jakie czynniki na niego wpływają? Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Zapomniane choroby zakaźne Obecnie na świecie zaczynają znowu pojawiać się choroby, o których świat już zaczynał zapominać. Ma to związek zarówno z tym, że bardzo dużo ludzi nie chce szczepić swoich dzieci, jak również z tym, że coraz więcej ludzi zwiedza odległe zakątki świata, nie stosując właściwej profilaktyki przed podróżami. O jakich chorobach mowa? Wysypka na brzuchu u dorosłego lub dziecka Każdy z nas nie jeden raz borykał się z problemem zmian skórnych, które lokalizowały się w różnych miejscach ciała. Czasami zmiany te były swędzące, czasami nie odczuwaliśmy natomiast żadnych związanych z nimi dolegliwości. Zdarzało się, że wykwity na skórze były płaskie, innym razem wyraźnie można było je wyczuć i miały one formę grudek lub krostek. Jedną z częstszych lokalizacji wysypki jest brzuch, co dotyczy zarówno ludzi dorosłych, jak i dzieci. Czerniak – objawy, diagnoza, profilaktyka. Najnowsze terapie w leczeniu czerniaka skóry Czerniak występuje rzadziej niż inne rodzaje nowotworów skóry, np. rak podstawnokomórkowy, ale jest bardziej podatny na wzrost i rozprzestrzenianie się. Jeśli uda się go wykryć we wczesnym stadium, rokowania dla pacjenta są bardzo pomyślne. Niestety problemem jest to, że pacjenci z podejrzanymi zmianami zbyt późno zgłaszają się do specjalisty. Jak rozpoznać czerniaka? Jakie są czynniki ryzyka? Obrzęki a choroby serca i problemy z krążeniem Aby skutecznie walczyć z obrzękami trzeba znać ich przyczynę, których może być wiele. Zaliczono do nich przede wszystkim schorzenia natury kardiologicznej, nefrologicznej czy też te wynikające z urazów. Zignorowanie obrzęków może skutkować wystąpieniem innych objawów, które będą konsekwencją np. groźnej niewydolności serca. Jak zdiagnozować przyczynę obrzęków, jakie badania wykonać i czy istnieją domowe sposoby na obrzęki?

jak oduczyć dziecko oddychania przez usta